[…] Η οδηγία της Κομιντέρν της 7ης Ιουλίου 1941 περιείχε τα θεμελιώδη στοιχεία της στρατηγικής Εθνικού Μετώπου. Αν και οι σκέψεις του Κρεμλίνου εκείνη την εποχή στρέφονταν στην μεταπολεμική διπλωματία και τη διάθεση των εδαφών που θα είχε καταλάβει ο Κόκκινος Στρατός αλλά και περιοχών πέραν αυτών, προστέθηκαν και άλλα στοιχεία ώστε να προσδώσουν στο κομμουνιστικό κίνημα ένα ελκυστικό και κατανοητό πρόγραμμα το οποίο θα προσέλκυε τις μάζες αλλά δε θα προειδοποιούσε τους Αγγλο-αμερικανούς. Στην πλήρη ανάπτυξή της η στρατηγική ανάπτυξης Εθνικού Μετώπου ήταν η εξής:
- Δημιουργία Εθνικών Μετώπων: Το πρόγραμμα του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων (OMI) ζητούσε τη δημιουργία σε κάθε χώρα ενός ευρέος Εθνικού Μετώπου, αντιπροσωπευτικού κατ’ όνομα αλλά στην πράξη υποκείμενου σε Κομμουνιστικό έλεγχο. Οι κύριοι στόχοι θα ήταν εργάτες, μικροαστοί, διανοούμενοι κι χωρικοί – ένας κατάλογος που εμφανίζεται κατ’ επανάληψη ως τελετουργικό ξόρκι στις οδηγίες του ΟΜΙ και στα αρχεία των συνομιλιών του Στάλιν με αντιπροσώπους των Ευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων.
- Έμφαση στον εθνικισμό: Αφού τα Εθνικά Μέτωπα θα αποτελούνταν από κοινωνικά ανόμοιες ομάδες, και καθώς η πιεστικότερη ανάγκη ήταν ο αγώνας εναντίων των Γερμανών, το ΟΜΙ έδωσε οδηγίες στους κατά τόπους Κομμουνιστές να κατευθύνουν τη ρητορική τους προς τον εθνικισμό αντί της ταξικής πάλης. Το γεγονός αυτό θα έστελνε και ένα καθησυχαστικό μήνυμα στους συμμάχους για τους σκοπούς των κατά τόπους Κομμουνιστών και των Σοβιετικών υποστηρικτών τους. Μετά την απόφαση της διάλυσης της Κομιντέρν, ο Δημητρώφ έστειλε σήμα στο Βελγικό Κομμουνιστικό Κόμμα ότι «αυτή η οργανωμένη κεντρική μορφή της Διεθνούς Ένωσης δε συνάδει πια με τις ανάγκες της περαιτέρω ανάπτυξης των Κομμουνιστικών Κομμάτων κάθε χώρας… και μπορεί να αποτελεί και εμπόδιο.» Από τη στιγμή εκείνη το Κομμουνιστικό κίνημα έδωσε έμφαση «στον Εθνικό δρόμο για το Σοσιαλισμό.»
- Αιτήματα για μετριοπαθείς, μη επαναστατικές κοινωνικο-οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Το πολιτικό πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου χαρακτηριζόταν από αιτήματα για μεταρρυθμίσεις στο ζήτημα της ιδιοκτησίας της γης για να προσελκύσει τους αγρότες. Υποστήριζε επίσης μικτές οικονομίες στις οποίες οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις θα εθνικοποιούνταν αλλά πολλοί τομείς θα παρέμεναν ιδιωτικοί. Αυτό θα ήταν ένα βήμα προς τον τελικό σοσιαλισμό αλλά ο σκοπός του βραχυπρόθεσμα ήταν να κερδίσουν σε δημοτικότητα οι Κομμουνιστές – η εθνικοποίηση ήταν μια δημοφιλής ιδέα στη μεταπολεμική Ευρώπη – και να διασπαστεί η οικονομική ισχύς της αστικής τάξης. Οι Κομμουνιστές ήταν πρόθυμοι να ανεχθούν μικρές επιχειρήσεις για λίγο επειδή πίστευαν θα μπορούσαν να στρατολογήσουν τους μικροαστούς επενδύοντας στην απέχθειά τους προς την αστική τάξη.
- Σεβασμός στην «αστική δημοκρατία.»: Τα κοινοβούλια, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι εκλογές ήταν φαινομενικά μέσα στο Κομμουνιστικό πρόγραμμα. Οι Κομμουνιστές ηγέτες, ανάμεσά τους ο Στάλιν και ο Δημητρώφ, αρνούνταν ειδικότερα ότι υπήρχε οποιαδήποτε ανάγκη επιβολής της δικτατορίας του προλεταριάτου για να επέλθει ο Σοσιαλισμός στην Ευρώπη – και πράγματι δε θα χρειαζόταν αν τα Εθνικά Μέτωπα κέρδιζαν την υποστήριξη των στοχευόμενων κοινωνικών ομάδων.
- Υπόσχεση αποτελεσματικής διακυβέρνησης: Τα Κομμουνιστικά Κόμματα θα παρουσιάζονταν ως υπεύθυνα κόμματα καλής διακυβέρνησης με πρακτικές απαντήσεις στα πιεστικά υλικά προβλήματα μιας κατεστραμμένης ηπείρου, υποστηρίζοντας αυτό το επιχείρημα με αναφορά στην ραγδαία οικονομικά ανάπτυξη της ΕΣΣΔ. Σκοπός ήταν να προσελκύσουν αρκετή λαϊκή υποστήριξη έτσι ώστε η ανοιχτή καταστολή των κομμάτων της αντιπολίτευσης να περιοριζόταν στο ελάχιστο, επιτρέποντας έτσι στους Κομμουνιστές να διευθύνουν την πολιτική τους μέσα στα πλαίσια της «αστικής δημοκρατίας.»
- Συμμαχική αλληλεγγύη: Το ΟΜΙ και ο ίδιος ο Στάλιν τόνιζαν κατ’ επανάληψη στους Ευρωπαίους Κομμουνιστές ότι η επιθυμία της ΕΣΣΔ να διατηρήσει τη συμμαχία της με τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία ήταν ένας σημαντικός λόγος για την υιοθέτηση της στρατηγικής του Εθνικού Μετώπου και δε θα πρέπει να έκαναν τίποτα που να έθετε σε κίνδυνο τις σχέσεις της ΕΣΣΔ με αυτές τις χώρες.
Στις 7 Μαΐου 1942 ο Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα, William H. Stanley, ανέφερε τα εξής: «Μια πολύ καλά ενημερωμένη Σοβιετική πηγή έδωσε την ακόλουθη πληροφορία στην πρεσβεία. Η παρούσα πολιτική της Κομιντέρν είναι η υποστήριξη όπου είναι δυνατόν της δημιουργίας κυβερνήσεων Λαϊκών Μετώπων στο εξωτερικό με τρόπον ώστε να εμφανίζεται ότι η Κομιντέρν υποστηρίζει τις πολιτικές της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, είναι σταθερή πρόθεση της Κομιντέρν να τοποθετήσει όσο περισσότερους μυστικούς πράκτορες είναι δυνατό ώστε να ενισχύσει την επιρροή της σε οποιαδήποτε Λαϊκή κυβέρνηση αναδειχθεί αργότερα με σκοπό αυτοί να είναι σε πλεονεκτική θέση για να πάρουν τον έλεγχο τέτοιων κυβερνήσεων.» (Cable, William H. Standley to the State Department, 7 May 1942, NARA, RG 59, State Department Decimal File, 861.00/11939)
Απόσπασμα από τη δημοσίευση του Eduard Mark: Revolution by Degrees, Stalin’s National-Front Strategy for Europe, 1941-1947 σε απόδοση δική μου
Απόσπασμα από τη δημοσίευση του Eduard Mark: Revolution by Degrees, Stalin’s National-Front Strategy for Europe, 1941-1947.
Feltor's Blog 