Κώστας Μόντης – Είναι λίγο να προσμένεις τους βαρβάρους

Είναι λίγο να προσμένεις τους βαρβάρους του Καβάφη –

μ’ όση δραματικότητα σου το περιγράφει –

γιατι επιτέλους είν’  ελπίδα η προσμονή σου

πως έστω κι αυτοί οι βάρβαροι θ’  αλλάξουν τη ζωή σου…

Δραματικό είναι τίποτα να μην περιμένεις

μ’ άδεια τα χέρια, την καρδιά, να μένεις,

ξένος, σ’  ερημικό δρομάκι ξένο,

σα φύλλο του φθινόπωρου απ’  τον άνεμο ριγμένο,

και να κοιτάς τριγύρω αφαιρεμένα

αυτά τα τόσα πράγματα τα ξένα,

να μην αναγνωρίζεις τη φωνή σου,

νάχει κοπεί του κόσμου τους κάθε δεσμός μαζί σου –

και το χειρότερον απ’  όλα ακόμα:

να μη βλέπεις τη λύση σου στο χώμα,

τη λύση που εμπιστεύονται κι αρπούν οι απελπισμένοι,

να μη ξέρεις αν δε σου είναι το ίδιο κ’ οι τάφοι ξένοι