Με πόσην αυταρέσκεια ο λόγος υιοθετεί
το σόφισμα! Πως παρεισφρύει –μ’ έκδηλη τη θέλησή του!
Πόση στοργή και σύνεση για να συγκαλυφθεί!..
Κ’ η απόλαυση είναι εξωτική, όταν θριαμβεύει η μηχανή
Και μέγας παραλογισμός εκείθε ξεφυτρώσει,
που όλα σε δήθεν λογική φαίνονται τεθειμένα!..
Αλλά είναι κάτι ανώτερο πολύ από την απάτη,
που τον ορθό συλλογισμό πλουτίζει με νοθεία..-
ή μάλλον είναι ανύπαρχτη η ιδέα καν απάτης·
το πρώτο κίνητρο και μόνο είναι ώθηση της ηδονής,
που τέρπει τη σκληρή ζωή και τον ανάντη βίο·
είναι η πηγή της παιδική: η ορμή προς το παιγνίδι.
Αλλά κατάπληξη πολλή έρχεται στη μελέτη
του τι βαρειά συνέπεια φέρνει η συνήθης πράξη:
του λόγου – που νοθεύσαμε με την κρυφή προσθήκη,
για του πλησίον μας την αστεία και γελαστή παγίδα –
έρχεται αργά η επιβολή, ως είναι νοθευμένος,
και μας εγκαθιδρύεται, σε μας τους ίδιους, πίστη,
κ’ εμπήγει τη σημαία της, καρφώνει τον ιστό της,
μας μπλέκει η αθλία σε πέλαγος βουερού κυματισμού,
φανατισμός ορθώνεται σε αφρώδη τρικυμία,
και μεταβάλλομε άφοβα τον πριν αθώο μας πλου,
σε πειρατείαν επίμονη, με άκαρδες τις εκφράσεις,
έτοιμοι να φονεύσομε και να θανατωθούμε
υπέρ ιδέας, που μόνοι μας, καλύτερα απ’ τους άλλους,
την ξεύρομε, ή την ξεύραμε, στείρα και νοθευμένη!..
Και καταντά λίνα θαυμαστό, πως, παίγνιο απλόν αρχήθε,
Σε πίστη τόσο αγριωπή τάχα μετουσιώθη!..
Feltor's Blog 
εξαιρετικό