Το δεντρο και το δάσος

Ο ιταλός μηχανικός, οικονομολόγος και κοινωνιολόγος Βιλφρέντο Παρέτο διετύπωσε πριν από πολλά χρόνια τον περίφημο κανόνα 80-20 ή αλλιώς το νόμο των σημαντικών ολίγων και των ασήμαντων πολλών. Σύμφωνα με την αρχή αυτή το 80% των αποτελεσμάτων προκύπτει από το 20% των αιτιών. Αν δηλαδή αντιμετωπίζουμε μια έκτακτη προβληματική κατάσταση και ταυτοποιήσουμε όλες τις πιθανές αιτίες οι οποίες την προκάλεσαν, τότε ζωτικής σημασίας είναι μόνο το 20% αυτών των αιτιών. Οι υπόλοιπες κρίνονται ασήμαντες. Αν λοιπόν επικεντρωθούμε στην επίλυση αυτού του 20% των αιτιών, τότε θα είμαστε πολύ κοντά στην επίλυση του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε. Αν, αντίθετα, δεν εντοπίσουμε αυτές τις αιτίες και σπαταλούμε τις δυνάμεις μας σε δευτερεύουσες αιτίες, τότε το πρόβλημά μας κινδυνεύει να παραμείνει άλυτο.

Η αρχή του Παρέτο έχει εφαρμογή σε όλο το φυσικό κόσμο. Άρα είναι σημαντικό για όποιον ασκεί διοίκηση να επικεντρώνεται σε αυτό το κρίσιμο 20% των σημαντικών αιτιών και να εστιάζει σε αυτό.

Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, ανακοίνωσε  τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Και μάλιστα με διαγγελματικό τρόπο. Ομολογώ ότι το για το συγκεκριμένο ζήτημα είμαι λίγο προκατειλημμένος .  Το έβλεπα σκωπτικά θεωρώντας ότι πρώτα πρέπει να διευθετηθούν ζητήματα θεμελιώδη. Κατανοώ ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιδείξει επικοινωνιακά κάποιες νίκες. Κατανοώ και τους φίλους υποστηρικτές της κυβέρνησης οι οποίοι θέλουν να πιαστούν από κάτι για τις καθημερινές συζητήσεις. Πιο πολύ κατανοώ τους καταστηματάρχες για τους οποίους, πράγματι, είναι μια ανακούφιση η μείωση της φορολογίας. Και το μέτρο δεν είναι αυτό καθ’ αυτό κακό. Αλλά αφήσουμε στην άκρη την οικονομετρία και την απόδοση του μέτρου στην τουριστική βιομηχανία της χώρας.  Αυτή θα φανεί στο προσεχές μέλλον. Τα ερωτήματα είναι άλλα.

Είναι τόσο σημαντικό πια αυτό το μέτρο, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να τα ανακοινώσει το ΥΠΟΙΚ σε επίπεδο υπηρεσιακών παραγόντων ή έστω Υπουργού, ώστε να κάνει «διάγγελμα» ο ίδιος ο πρωθυπουργός; Τόσο εύκολα σπαταλούν τα πολιτικά του καύσιμα;  Ή μήπως νομίζουν ότι είναι ανεξάντλητα; Αξιολογείται τόσο σημαντικό αυτό το μέτρο, ανήκει δηλαδή σε αυτό τον πυρήνα του 20% κατά Παρέτο, ώστε να αποτελεί σημείο ανηλεούς διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, ένα χρόνο τώρα; Και είναι τόσο σημαντικό αυτό το μέτρο ώστε να λειτουργήσει σαν πυροκροτητής της απογείωσης της οικονομίας;

Μήπως χάνουμε το δάσος και βλέπουμε το δέντρο; Εγώ θα περίμενα από τον πρωθυπουργό να ανακοινώσει π.χ. ότι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα είναι διάρκειας 20 ετών αποτελούμενο από  μόλις 25-30 σελίδες με απλούς κανόνες για όλους (και όχι λοταρία που κερδίζεις πλούσια δώρα). Ξέρω, ότι οι υπηρεσιακοί  παράγοντες λένε ότι δε γίνεται, θα καταρρεύσουν τα έσοδα, θα τιναχτεί το σύστημα στον αέρα κλπ. Η αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ. Και αυτό είναι το σπουδαίο κατά τη γνώμη μου. Όπως δε θέλουν να πειράξουν και τον πυρήνα των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, πολιτικών φίλων και λοιπών μερακλήδων του δημοσίου βίου. Αντί να εστιάσουμε στο φορολογικό πλαίσιο εστιάζουμε στην… εστίαση.

Εντάξει, λοιπόν, με το ΦΠΑ στις ταβέρνες  αλλά σκοπός είναι το δάσος και όχι το δέντρο. Και το δάσος θέλει πολύ καθάρισμα από τα παράσιτα και τα σαπρόφυτα, μέσα, βαθιά στην καρδιά του.

Δυστυχώς δεν μπορώ να απολαύσω αμέσως την καταιγιστική πτώση των τιμών που αναμένεται μετά την 1^η του προσεχούς μηνός, αλλά οι γουρνοπούλες θα ψήνονται όλο τον Αύγουστο. Οπότε, οψόμεθα.